asad

-Co... - zaczal Itale i zaskoczony cofnal sie do drzwi, widzac pozbawiona twarzy postac, podnoszaca sie z kanapy czy lawki stojacej tuz pod jego lewa reka.

Postac wydala z siebie chrapliwy jek. Jedyne swiatlo w pomieszczeniu pochodzilo od lampy czy swiecy na korytarzu, ktorej nikly blask kladl sie na suficie poprzez krate umieszczona [link widoczny dla zalogowanych]
wysoko w drzwiach. Wszystko bylo tu wysokie: sufit na wysokosci osiemnastu czy dwudziestu stop, drzwi wysokie na dziesiec czy dwanascie, co w slabym, chybotliwym swietle dawalo dziwaczny efe^t. Bezksztaltna postac lezaca na lawce wysunela twarz spod kocow, chociaz nie mozna bylo dojrzec jej rysow, i zapytala:

-Wspolwiezniowie? - Dopiero na dzwiek tego slowa przyszlo Itale do glowy, ze to dziwne pomieszczenie jest wiezienna cela.

-Tak - odparl z zainteresowaniem, ale musial sie odwrocic i zajac sie Isaberem, ktory przysiadl na pietach i milczaco kiwal sie w tyl i w przod. Itale cos do niego powiedzial, lecz chlopak nadal kiwal sie nic nie mowiac. W koncu sila zmusil go do wstania ciagnac za ramie i powiedzial popychajac na lawke, okrazajaca dwie sciany celi: - Siadaj! Wez sie w garsc! - Zachowywal sie szorstko i mowil z gniewem.

Chlopak ukryl twarz w dloniach i wybuchnal placzem.

-Jak dlugo przed moim przyjsciem byli w domu? - zapytal go po chwili Itale, szukajac celowo konkretnego tematu, ktory pomoglby mu wydobyc Isabera z tego stanu przerazajacego upokorzenia.

-Nie wiem. Godzine. - Sprobowal opanowac szloch. - Nie wiem.[link widoczny dla zalogowanych]

-O co cie pytali?

-Nie wiem. Usilowalem nie odpowiadac. O, Jezus, Maria! - Przycisnal rece do twarzy. - Przepraszam, Itale, przepraszam!

-Posluchaj, Agostinie, oni probuja nas zastraszyc, nie sprawiaj im przyjemnosci okazywaniem leku.

-Sadze, ze panowie sa polityczni - odezwal sie sardonicznie trze